ថ្ងៃ១៤កុម្ភៈ «ទិវានៃក្តីស្រឡាញ់» មានប្រវត្តិយ៉ាងណាខ្លះ?
CamboSwap
2024-02-16
101 View
បច្ចុប្បន្ន គេបានហៅថ្ងៃ១៤កុម្ភៈនេះថា ជាទិវានៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ឬ ថ្ងៃValentine ‘Day។ ក្តីស្រឡាញ់សម្រាប់ថ្ងៃនេះ មិនមែនផ្តោតសំខាន់តែទៅលើគូរសង្សារនោះទេ ប៉ុន្តែជាការបង្ហាញក្តីគោរពស្រឡាញ់ចំពោះឪពុកម្តាយ ក្រុមគ្រួសារ សាច់ញាតិមិត្ត បងប្អូនជាដើម។ រឿងរ៉ាវនេះ ពាក់ព័ន្ធនឹងសម័យកាល ចក្រភពរ៉ូម ដែលបច្ចុប្បន្នគឺជាប្រទេសអ៊ីតាលី ពេលព្រះវិហារកាតូលិក បានទទួលស្គាល់ សម្ដេចសង្ឃបីនាក់ផ្សេងគ្នា ឲ្យឈ្មោះថា លោក Valentine ឬ Valentinus ដែលជាអ្នកបូជាជីវិតឲ្យសាសនា។ មានរឿងមួយដំណាលទាក់ទងអំពី បព្វជិតម្នាក់គឺ លោក Valentine ដែលបានបម្រើសាសនា ក្នុងសតវត្សទី ៣ ដែលបានជួយការពារនៃសេចក្ដីស្រលាញ់ដល់គូស្នេហ៍ជនជាតិ រ៉ូម៉ាំង។ រឿងរ៉ាវនេះ ពាក់ព័ន្ធនឹងសម័យកាល ចក្រភពរ៉ូម ដែលបច្ចុប្បន្នគឺជាប្រទេសអ៊ីតាលី ពេលព្រះវិហារកាតូលិក បានទទួលស្គាល់ សម្ដេចសង្ឃបីនាក់ផ្សេងគ្នា ឲ្យឈ្មោះថា លោក Valentine ឬ Valentinus ដែលជាអ្នកបូជាជីវិតឲ្យសាសនា។ មានរឿងមួយដំណាលទាក់ទងអំពី បព្វជិតម្នាក់គឺ លោក Valentine ដែលបានបម្រើសាសនា ក្នុងសតវត្សទី ៣ ដែលបានជួយការពារនៃសេចក្ដីស្រលាញ់ដល់គូស្នេហ៍ជនជាតិ រ៉ូម៉ាំង។ សម័យនោះ គ្រប់គ្រងដោយ អធិរាជ ចក្រភពរ៉ូម Claudius II បានយល់ថា ទាហានដែលនៅលីវមានកម្លាំងខ្លាំង និងប្រសើរជាងអ្នកដែលមានប្រពន្ធកូន។ មូលហេតុនេះហើយទើបអធិរាជ ហាមមិនឲ្យយុវជនក្មេងរៀបការនោះទេ។ លោក Valentine យល់ឃើញថា ការចេញសេចក្តីហាមឃាត់ របស់ព្រះចៅអធិរាជ មិនមានយុត្តិធម៌នោះទេ ហើយលោកមិនបានគោរពតាមឡើយ។ ជារឿយៗមានគូសង្សារជាច្រើន គូបានពឹងពាក់ឲ្យគាត់ជួយរៀបការឲ្យពួកគេក្នុងទីដ៏ស្ងាត់។ លោក Valentine តែងតែកាច់ផ្កា ពីសួនច្បារ ប្រគល់ឲ្យប្ដីប្រពន្ធដែលរៀបការទាំងនោះ ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាវត្ថុតំណាងឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍គូស្វាមី ដែលរៀបការនៅសម័យនោះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជានៅសម័យបច្ចុប្បន្នភាគច្រើន គេយកផ្កាធ្វើជា កាដូសម្រាប់ប្រគល់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក នៅថ្ងៃបុណ្យនេះ។ រឿងរ៉ាវនេះ ពាក់ព័ន្ធនឹងសម័យកាល ចក្រភពរ៉ូម ដែលបច្ចុប្បន្នគឺជាប្រទេសអ៊ីតាលី ពេលព្រះវិហារកាតូលិក បានទទួលស្គាល់ សម្ដេចសង្ឃបីនាក់ផ្សេងគ្នា ឲ្យឈ្មោះថា លោក Valentine ឬ Valentinus ដែលជាអ្នកបូជាជីវិតឲ្យសាសនា។ មានរឿងមួយដំណាលទាក់ទងអំពី បព្វជិតម្នាក់គឺ លោក Valentine ដែលបានបម្រើសាសនា ក្នុងសតវត្សទី ៣ ដែលបានជួយការពារនៃសេចក្ដីស្រលាញ់ដល់គូស្នេហ៍ជនជាតិ រ៉ូម៉ាំង។ រឿងរ៉ាវនេះ ពាក់ព័ន្ធនឹងសម័យកាល ចក្រភពរ៉ូម ដែលបច្ចុប្បន្នគឺជាប្រទេសអ៊ីតាលី ពេលព្រះវិហារកាតូលិក បានទទួលស្គាល់ សម្ដេចសង្ឃបីនាក់ផ្សេងគ្នា ឲ្យឈ្មោះថា លោក Valentine ឬ Valentinus ដែលជាអ្នកបូជាជីវិតឲ្យសាសនា។ មានរឿងមួយដំណាលទាក់ទងអំពី បព្វជិតម្នាក់គឺ លោក Valentine ដែលបានបម្រើសាសនា ក្នុងសតវត្សទី ៣ ដែលបានជួយការពារនៃសេចក្ដីស្រលាញ់ដល់គូស្នេហ៍ជនជាតិ រ៉ូម៉ាំង។ សម័យនោះ គ្រប់គ្រងដោយ អធិរាជ ចក្រភពរ៉ូម Claudius II បានយល់ថា ទាហានដែលនៅលីវមានកម្លាំងខ្លាំង និងប្រសើរជាងអ្នកដែលមានប្រពន្ធកូន។ មូលហេតុនេះហើយទើបអធិរាជ ហាមមិនឲ្យយុវជនក្មេងរៀបការនោះទេ។ លោក Valentine យល់ឃើញថា ការចេញសេចក្តីហាមឃាត់ របស់ព្រះចៅអធិរាជ មិនមានយុត្តិធម៌នោះទេ ហើយលោកមិនបានគោរពតាមឡើយ។ ជារឿយៗមានគូសង្សារជាច្រើន គូបានពឹងពាក់ឲ្យគាត់ជួយរៀបការឲ្យពួកគេក្នុងទីដ៏ស្ងាត់។ លោក Valentine តែងតែកាច់ផ្កា ពីសួនច្បារ ប្រគល់ឲ្យប្ដីប្រពន្ធដែលរៀបការទាំងនោះ ដែលត្រូវបានគេចាត់ទុកថា ជាវត្ថុតំណាងឲ្យអាពាហ៍ពិពាហ៍គូស្វាមី ដែលរៀបការនៅសម័យនោះ។ ហេតុដូច្នេះហើយ បានជានៅសម័យបច្ចុប្បន្នភាគច្រើន គេយកផ្កាធ្វើជា កាដូសម្រាប់ប្រគល់ឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក នៅថ្ងៃបុណ្យនេះ។ ប្រភពដើមនៃទិវានៃក្ដីស្រឡាញ់គឺជា ពិធីសាសនាមួយនៅក្នុងខែកុម្ភៈនៅពេលអ្នកខ្លះជឿថា ទិវានៃក្ដីស្រឡាញ់ ត្រូវបានប្រារព្ធធ្វើនៅពាក់កណ្ដាលខែកុម្ភៈដើម្បីរំឭកខួបនៃ មរណភាព របស់ លោក Valentine ដែលប្រហែលជាបានកើតឡើងនៅរង្វង់ឆ្នាំ២៧០នៃគ្រិស្តសករាជនោះគេ អះអាងថា ព្រះវិហារគ្រិស្តសាសនា ប្រហែលជាបានសម្រេចចិត្តកំណត់យកថ្ងៃបុណ្យនៃក្ដីស្រឡាញ់នេះនៅ ពាក់កណ្ដាលខែកុម្ភៈ ក្នុងបំណងធ្វើឲ្យការប្រារព្ធពិធីសាសនា Lupercalia នេះក្លាយជា គ្រិស្តសាសនា។ ដោយប្រារព្ធធ្វើនៅពាក់កណ្ដាលខែ កុម្ភៈ ឬក៏ថ្ងៃទី១៤ ខែកុម្ភៈនោះពិធីបុណ្យ Lupercalia គឺជាពិធីបុណ្យរំឭកពី កំណើត ដែលឧទ្ទិសដល់ព្រះ Faunus ដែលជាព្រះរបស់រ៉ូម ដែលមានឥទ្ធិពលខាងកសិកម្មព្រមទាំងឧទ្ទិសដល់ស្ថាបនិកទីក្រុងរ៉ូម គឺលោក Romulus និងលោក Remus ផងដែរ៕